(özel Haber) Çadirda Dört Tekerli Mutluluk

Şanlıurfa’dan Eskişehir’e gelen mevsimlik tarım işçisinin çocuğu olan zihinsel engelli ve belinden itibaren felci bulunan 7 yaşındaki Ahmet Çiftçi, kendisine hediye edilen tekerlekli sandalye ile büyük mutluluk yaşadı.
Nisan aylarında Tepebaşı ilçesi Sakintepe Mahallesi yakınlarına kurulan çadırlarda yaşamını sürdüren mevsimlik tarım işçilerinden 28 yaşındaki Abit Çiftçi’nin 7 yaşındaki engelli oğlu Ahmet Çiftçi, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi (ESOGÜ) Tıp Fakültesi Halk Sağlığı Birimi tarafından başlatılan çalışmalar sırasında fark edildi. Annesi ve kardeşleri ile birlikte kendilerine ait çadırlarında hareketsiz bir şekilde yaşamını sürdüren Ahmet Çiftçi, ESOGÜ Tıp Fakültesi Halk Sağlığı Anabilim Dalı Başkanı Prof. Dr. Selma Metintaş ve SOMET Zihinsel Gelişim Derneği üyeleri tarafından hediye edilen tekerlekli sandalye ile mutluluk yaşadı.
Dernek üyesi zihinsel engelli çocukların da çadırda yaşayan arkadaşlarına yardımda bulundukları ziyarette, Küçük Ahmet’in doğumu sırasında oksijensiz kalarak engelli kaldığını ifade eden baba Abit Çiftçi, doktorların tedavi ile iyileşebileceğini söylediğini belirtti. Çiftçi, “Doğumda oksijensiz kaldı, ondan dolayı çocuk bu hale düştü. Normalde işçiyiz buradayız. Nisan ayından Aralık’a kadar burada kalıyoruz. Önemli olan fizik tedavi görmesi. Biz de elimizden geleni yapıyoruz, ama olmuyor. Herkes fizik tedavi ile ayağa kalkabileceğini söylüyor, ama yine Allah’tan geleni Allah bilir, biz bilmiyoruz” dedi.
Ahmet’in mutluluğuna ortak olan Prof. Dr. Metintaş ise, fizik tedavi için gerekli sağlık kuruluşları ile temaslarda bulunacağını kaydetti. Ahmet’i nasıl bulduklarını anlatan Prof. Dr. Metintaş, şunları aktardı:
“Doktorlarla beraber eğitimleri çerçevesinde kırsal hekimlik stajlarında çadırdaki göçerlerin sağlık hizmetlerinden yararlanmaları ve memnuniyetlerini düzenleyen bir çalışma yapıyorduk. Bu çalışma sırasında çadırlardan birinde Ahmet’e rastladık. Ben bu konuda çift şapkalıyım. Halk sağlığı hocasıyım engellilikle ilgileniyorum, ama bunun yanı sıra bir engelli annesiyim. Çadırda engellinin varlığı beni çok etkiledi. Biliyorum ki bir engelli ile yaşamak son derece zor ama çadırda engelli ile yaşamanın çok daha zor olduğunu gözlemledim. SOMET Zihinsel Gelişim Derneği’nin çocukları ve çalışanları ile beraber ziyaret edelim, çadırdaki engelli arkadaşımızın sorunlarını yerinde görelim istedik. Çocuklarla beraber geldik, Ahmet’in belki en küçük ihtiyacı olan tekerlekli sandalyeyi, ona da hediye ettik.”